Choć oficjalna inauguracja sezonu żeglarskiego odbędzie się dopiero 1 maja, to już 16 kwietnia na przystani odbywały się efektowne „loty żeglarskie” i prace porządkowe.
Jachty WKŻ Pasat oraz inne jachty zimujące na terenie portu przy pomocy dźwigu wzniosły się w powietrze aby ostatecznie znaleźć się na wodzie. Niski stan wody w Zalewie Koronowskim spowodował że „loty” były wyjątkowo długie i co ważne załogowe. Poniżej krótka fotorelacja uwieczniona przez dyżurnego kontrolera lotów kol. Tadeusza Mrozka. Dzielnym „lotnikom” i obsłudze naziemnej przygotowującej jachty i przystań do nowego sezonu dziękujemy.
24 października 2008 roku w Urzędzie Stanu Cywilnego w Bydgoszczy miłość, wierność i uczciwość małżeńską uroczyście przysięgali sobie członkowie naszego Klubu: Jolanta i Bogusław Śmiegiel Uroczystość poprowadził Komandor WKŻ Pasat Andrzej Krupski Młodej Parze życzymy na nowej drodze życia wszystkiego, co najlepsze i spełnienia wszelkich marzeń!
15 sierpnia 2011roku w Dzień Wojska Polskiego już po raz 41 zostały zorganizowane przez WKŻ Pasat regaty żeglarskie o Puchar Kierownika Klubu Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych oraz Prezesa Oddziału PTTK. Po raz czwarty rozegrano Regaty Młodzieżowe – odrębnie punktowane klasy dla młodych adeptów żeglarstwa.
Regaty zostały rozegrane na akwenie Zalewu Koronowskiego. W zawodach startowało ok. 70 żeglarzy na 24 jachtach. Dopisała piękna żeglarska pogoda – wiatr wiejący w granicach 2 – 3 stopni w skali Beauforta zapewniał bezpieczną i skutteczną żeglugę. Sędzią Głównym zawodów była Agnieszka Reiwer – Przepierska.
Rozegrano trzy punktowane wyścigi w klasach: Omega, Orion, T-1, T-2 oraz T-3. Oddzielnie w ramach Ogólnopolskich Regat Młodzieżowych klasyfikowane były załogi młodzieżowe startujace w klasach Omega i Orion. Po zakończeniu wyscigów uczestnicy mogli posilić się wojskową grochówką. Krótko po godzinie 17.00 Prezes Oddziału PTTK Edward Kozanowski oraz Komandor WKŻ Pasat Andrzej Krupski wręczyli zwycięzcom w poszczególnych klasach puchary i dyplomy. Dla załóg młodzieżowych Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego ufundował dodatkowo atrakcyjne upominki. Wyniki regat w poszczególnych klasach:
Regaty Młodzieżowe Klasa OMEGA
lp.
klub
nr jachtu
nazwisko i imię
wyścig 1
wyścig 2
wyścig 3
wynik ostateczny
miejsce
1
WKŻ Pasat
BD-303
Urbański Marcin Młynarczyk Anna Jonak Adrian
1
4
1
6
I
2
WKŻ Pasat
BD-762
Kirejczyk Marcin Kantorska Karolina Skórcz Jakub
2
2
2
6
II
3
WKŻ Pasat
ROMA
Ławniczak Marcin Oryl Weronika Wnuk Magdalena
3
3
3
9
III
4
WKŻ Pasat
Ula
Mindykowski Zbigniew Dołkowski Michał Demyda Michał
4
1
5
10
IV
5
WKŻ Pasat
BD-585
Martynelis Jakub Kruszczyńska Aleksandra Gronowski Łukasz
5
5
4
14
V
Regaty Młodzieżowe Klasa ORION
lp.
klub
nr jachtu
nazwisko i imię
wyścig 1
wyścig 2
wyścig 3
wynik ostateczny
miejsce
1
WKŻ Pasat
BD-21
Walkowiak Rafał Witucka Paulina
1
1
1
3
I
2
WKŻ Pasat
BD-318
Prokopiak Rafał Bazela Dawid Błaszczak Mirosław
2
2
2
6
II
3
WKŻ Pasat
BD-317
Rogalska Joanna Nowak Piotr Adamowicz Martyna
3
3
3
9
III
Klasa OMEGA
lp.
klub
nr jachtu
nazwisko i imię
wyścig 1
wyścig 2
wyścig 3
wynik ostateczny
miejsce
1
Viking Człuchów
POL-130
Kalinowski Stefan Kalinowski Mikołaj Lenarcik Adam
1
1
1
3
I
2
WKŻ Pasat
Koga
Galor Romuald Kowalski Wojciech Jankowska Kamila
2
2
2
6
II
3
WKŻ Pasat
Cicha
Wierczewski Tadeusz Błażejczak Tomasz Błażejczak Żaneta
3
3
3
9
III
4
WKŻ Pasat
CZ-0045
Laskowski Krzysztof Konklewska Monika Jarząb Piotr
4
4
4
12
IV
Klasa ORION
lp.
klub
nr jachtu
nazwisko i imię
wyścig 1
wyścig 2
wyścig 3
wynik ostateczny
miejsce
1
Hals PTTK
CZ 00026
Koszykowski Marcin Koszykowski Zdzisław
1
1
1
3
I
2
WKŻ Pasat
BD-475
Łażewski Marcin Sulewski Mariusz Jackowska Monika
2
2
2
6
II
Klasa T-1
lp.
klub
nr jachtu
nazwisko i imię
wyścig 1
wyścig 2
wyścig 3
wynik ostateczny
miejsce
1
KŻ Wind
C-600
Busse Kazimierz Paczos Wiesław Paczos Kamil
1
1
1
3
I
2
WKŻ Pasat
POL-4401
Laskowski Jacek Kossakowska Marta Krymska Katarzyna
2
2
2
6
II
3
WKŻ Pasat
VE 1900
Fiutowski Wiesław Smyk Janusz Fiutowski Lesław Fiutowska Wiktoria
3
3
3
9
III
4
WKŻ Pasat
Wiewióra
Brzeziński Krzysztof Lewandowska Anna
4
4
4
12
IV
Klasa T-2
lp.
klub
nr jachtu
nazwisko i imię
wyścig 1
wyścig 2
wyścig 3
wynik ostateczny
miejsce
1
WKŻ Pasat
POL-5159
Rygielski Mirosław Rygielski Wojciech
1
2
1
4
I
2
WKŻ Pasat
BD-500
Kleydziński Wojciech Kleydziński Patryk
2
1
2
5
II
3
niezrzesz.
b/n
Pasternacki Robert Pasternacki Dariusz
3
1
4
8
III
4
BKŻ
Shark
Kapalka Janusz Wnuk Wiktor Szeląg Tomasz
4
3
3
10
IV
Klasa T-3
lp.
klub
nr jachtu
nazwisko i imię
wyścig 1
wyścig 2
wyścig 3
wynik ostateczny
miejsce
1
BKŻ
RZ-376
Jarosz Andrzej Myk Krzysztof Myk Agata
1
1
1
3
I
2
WKŻ Pasat
PZ-1022
Chorążewicz Robert Jacuk Paweł Kleydzińska Bogusława Hejlasz Zofia
2
2
2
6
II
W imieniu organizatorów dziękujemy wszystkim uczestnikom za sportową postawę i bezpieczną żeglugę w duchu fair play. Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do sprawnej organizacji imprezy, szczególnie Agnieszce Przepierskiej, Andrzejowi Krupskiemu, Tadeuszowi Mrozek, Piotrowi Lawer, ratownikom WOPR, policjantom z posterunku Polcji Wodnej w Pieczyskach. Zapraszamy wszystkich do udziału w przyszłorocznych regatach wojskowych.
Prestiżowy miesięcznik żeglarski ŻAGLE po raz kolejny przeprowadził ranking polskich portów i marin. Z przyjemnościa informujemy, że w sezonie 2013 Port Jachtowy OŻ PTTK „PASAT” w Pieczyskach otrzymał trzy gwiazdki we wspomnianym rankingu.
17 września 2011 roku już po raz dwunasty odbyły się w Pieczyskach tradycyjne Regaty Pamięci. W regatach startowało 51 jachtów w następujących klasach: omega, orion, venus, T-1, T-2, T-3, open – łacznie 155 zawodników. Sędzią głównym regat był Andrzej Steidinger.
Rozegrane zostały 3 wyścigi -2 krótkie i 1 długodystansowy, przy pięknej żeglarskiej pogodzie. Zabezpieczenie regat zapewnili ratownicy WOPR Adam Kamiński i Mieczysław Bartnik oraz funkcjonariusze posterunku Policji wodnej. Wszyscy zawodnicy po ukończeniu wyścigów posilili sie smaczną grochówką. Puchary w poszczególnych klasach za zajecie 1,2 i 3 miejsca ufundowali : omega – Prezydent Miasta Bydgoszczy Rafał Bruski, orion Przystań Rodzinna Tazbirowo, Venus – 1 miejsce ratownicy WOPR,2 i 3 Prezes Oddziału PTTK przy Klubie POW,T-1- Burmistrz Koronowa Stanisław Gliszczyński, który osobiście wręczył puchary,T-2 – YKP Bydgoszcz, T-3 – Bydgoski Klub Żeglarski, Wolna – komandor WKŻ Pasat.
Wyniki Regat:
Klasa OMEGA
M-ce
Numer na żaglu
Nazwisko i imię
wyścig1
wyścig2
wyścig3
Punktyrazem
1 .
PYCHOTKA
GRAJEWSKI TADEUSZ GRAJEWSKI TOMASZ GRAJEWSKI ADAM
1
1
1
3
2 .
POL220
KALINOWSKI STEFAN KULESZA KRZYSZTOF KALINOWSKI MIKOŁAJ
2
4
2
8
3 .
POL 199
DRUŻKOWSKI MARCIN DRUŻKOWSKA JULIA KUKLIŃSKI TADEUSZ
3
2
3
8
4 .
CZAJKA-757
KACZMAREK DAREK KOTOWSKI PAWEŁ JANKOWSKI WOJCIECH
4
3
4
11
5 .
CZ0045
LASKOWSKI KRZYSZTOF MROZEK TADEUSZ LASKOWSKI KRZYSZTOF
5
6
5
16
6 .
CICHA
JONAK ADRIAN URBAŃSKI MARCIN IWAŃSKA BARBARA
6
5
6
17
7 .
BD-515
FILANOWICZ TOMASZ MŁYNARCZYK ANNA ROBAKOWSKA MARIANNA
7
7
7
21
8 .
BD224
KANIA JERZY SIEWASZEWICZ WOJCIECH DASZYŃSKA JOANNA
SARNECKI SEBASTIAN NICIŃSKI BARTOSZ PATALON DARIUSZ
2
1
2
5
3 .
BD 21
BĄK BOGUMIŁ SKORUPSKI ZDZISŁAW
3
3
3
9
4 .
BD 107
LEWANDOWSKI PIOTR BURZYCH RAFAŁ BURZYCH MAGDA
4
4
DNF
14
5 .
BD 475
PILARSKA KINGA MARZECKI IGNACY CIBORSKI MICHAŁ
5
5
DNF
16
Klasa VENUS
M-ce
Numer na żaglu
Nazwisko i imię
wyścig1
wyścig2
wyścig3
Punktyrazem
1 .
MA ,MA
PASTERNACKI ROBERT PASTERNACKI DARIUSZ PASTERNACKA BARBARA
1
1
3
5
2 .
MYCHA BD4
GALOR ROMUALD KOWALSKI WOJTEK JANKOWSKA KAMILA
2
3
1
6
3 .
JARZAN 500
KLEYDZIŃSKI WOJCIECH KLEYDZIŃSKI PATRYK RYSZKOWSKI KACPER
3
2
2
7
4 .
BD552
BIELUN ZENON ŁAŻEWSKI WŁODZIMIERZ IWANOW BOGUMIŁ
4
4
4
12
Klasa T-1
M-ce
Numer na żaglu
Nazwisko i imię
wyścig1
wyścig2
wyścig3
Punktyrazem
1 .
JOHNNIE WALKER
KOWALSKI MACIEJ KOWALSKI RYSZARD
1
1
1
3
2 .
POL 4401
LASKOWSKI JACEK ŁAŻEWSKI MARCIN SULEWSKI MARIUSZ
2
2
2
6
3 .
KTO
CHEŁMINIAK TOMASZ SAFIJAN RAFAŁ
3
5
3
11
4 .
BD735
PODGÓRECZNY KONRAD PSIAKOWSKI MIKOŁAJ URBANOWICZ KAMIL
4
4
4
12
5 .
DUET1900
FIUTOWSKI WIESŁAW SMYK JANUSZ
5
3
DNF
17
6 .
BD 68
JELIŃSKI MACIEJ GRZEGOROWSKI LEON JAŹWIŃSKI MICHAŁ
6
6
DNF
21
7 .
FESTINA LENTE
PIEŃKOWSKI RAFAŁ MELLER MARTA TOMANEK MATEUSZ RZEŚNICKI PAWEŁ
7
7
DNF
23
8 .
KANADA
CZERWIŃSKI MAREK GNACIŃSKI JACEK
8
8
DNF
25
Klasa T-2
M-ce
Numer na żaglu
Nazwisko i imię
wyścig1
wyścig2
wyścig3
Punktyrazem
1 .
POL 10100
SZYCHOWIAK TOMASZ OLUBIŃSKI JACEK
1
1
2
4
2 .
SHREK 1010
KURCZEWSKI ROBERT KURCZEWSKA JOANNA TULIBACKI PRZEMYSŁAW
2
3
1
6
3 .
SHERIDA
FABISZEWSKI WOJCIECH FABISZEWSKI MIROSŁAW
3
2
3
8
4 .
111
KOMOSIŃSKI MICHAŁ KOMOSIŃSKA OLIMPIA WALKOWIAK IRENEUSZ
5
4
4
13
5 .
DOBRY DOM
LASKOŚ PAWEŁ SKAŁECKI DAMIAN
4
6
7
17
6 .
KROPECZKA
PIECHOCKI JAKUB PIECHOCKI WOJCIECH SPYCHALSKI TOMASZ
6
5
6
17
7 .
VIGA
RYGIELSKI MIROSŁAW RYGIELSKI WOJCIECH
10
7
5
22
8 .
MAZUREK
BIAŁY BARTŁOMIEJ CHYŁA MARIUSZ
7
9
9
25
9 .
SHARK
KAPALKA JANUSZ WNUK WIKTOR MACHOWSKI BOGDAN
9
8
8
25
10 .
TES 678 B/
SIEWERT NARCYZ ZWIEWKA ARKADIUSZ ZWIEWKA KONRAD
8
10
DNE
29
Klasa T-3
M-ce
Numer na żaglu
Nazwisko i imię
wyścig1
wyścig2
wyścig3
Punktyrazem
1 .
BD 521
NIEDŹWIEDZKI ADAM TOMASIK EWA TOMASIK MARCIN DĘBIŃSKA IWONA
1
1
4
6
2 .
ALF 3
PAPIERSKI JERZY RATAJCZAK PAWEŁ
2
2
3
7
3 .
SZOPEN
KNASIECKI ROMAN JAROSZ ANDRZEJ WYSOCKA NATALIA
3
4
2
9
4 .
GRAFIT 90
WOŹNIAK MARCIN WOŹNIAK ANDRZEJ PAPIERSKI TOMEK
4
5
1
10
5 .
PANI ZŁO
SKOCZYLAS ANDRZEJ SKOCZYLAS ŁUKASZ SKOCZYLAS DANKA PECZKA MARCIN
5
3
5
13
6 .
NICOLE
PALMOWSKI WŁODZIMIERZ GRALAK BERNADETA JANECZKOWSKI RYSZARD
6
6
7
19
7 .
DRAGON Y17
DUDZIAK ARKADIUSZ DUDZIAK ADAM
7
9
6
22
8 .
FOKUS BN
STELLER MACIEJ RUDOW MARIUSZ PRZYBYŁ ZDZISŁAW
10
7
8
25
9 .
AYER 3
SIKORSKI ANDRZEJ POMIANOWSKI BARTOSZ SZYNKA SEBASTIAN
8
8
10
26
10 .
3008
SARNECKI JÓZEF SARNECKA DANUTA
9
10
9
28
Klasa OPEN
M-ce
Numer na żaglu
Nazwisko i imię
wyścig1
wyścig2
wyścig3
Punktyrazem
1 .
MYKOBAR
MYK KRZYSZTOF MYK KRYSTYNA
1
1
1
3
2 .
507
TRAFARA PAWEŁ ŁAPCZAK SŁAWOMIR
2
2
2
6
3 .
EUROPA
MYK AGATA
3
3
3
9
Zawodników oraz zaproszonych gości zaproszono na biesiadę żeglarską, atrakcją wieczoru był występ zespołu szantowego Może i My z Bydgoszczy. Koncert sponsorowany był przez żeglarzy cumujących jachty na przystani w Pieczyskach: Damian Skałecki, Narcyz Siewert, Bolesław Krystowczyk, Elżbieta i Franciszek Ostropolscy, Renata , Krzysztof i Jacek Laskowscy, Józef Sarnecki. Sponsorom organizatorzy serdecznie dziękują. Serdecznie dziękujemy Bolesławowi Krystowczykowi za piękny rejs Szamanem Morskim z zaproszonymi gośćmi.
W przerwach w trakcie koncertu odbył się pokaz filmów i zdjęć z poprzednich regat pamięci, zostały przedstawione sylwetki zasłużonych żeglarzy których nie ma juz wśród nas. Prezentacje przygotowali Mariusz Sulewski i Marcin Łażewski. Komandor BKŻ Włodzimierz Palmowski zaprezentował zdjęcia z rejsu Solanusem – opłyniecie Przylądka Horn. Organizatorzy dziękują następującym osobom za sponsoring i zaangażowanie w przygotowanie biesiady żeglarskiej: Bożena Mrozek, Maryla Bielun, Urszula Reiwer, Bogumiła Smyk, Krystyna Kadukowska, Kinga Pilarska. Dziękujemy bosmanom za przygotowanie sprzętu do regat – Piotrowi Lawerowi i Józiowi Gumiennemu. Dziękujemy Ryszardowi Grzegorzewskiemu za ręczne wykonanie okolicznościowej saperki którą otrzymał niepełnosprawny Filip Wardzinski startujący w regatach z kapitanem Włodzimierzem Palmowskim na jachcie Nicole. Podziękowania dla wszystkich żeglarzy biorących udział w tych szczególnych regatach czczących pamięć tych którzy odeszli na wieczną wachtę. Dziękujemy za liczny udział żeglarzom z klubów: BKŻ, Przystań Rodzinna Tazbirowo, YKP Inowrocław i Bydgoszcz, PTTK Hals, KŻ Wind Koronowo, Viking Człuchów, KŻ Barcin, WKŻ Pasat oraz licznej rzeszy żeglarzy niezrzeszonych. Do zobaczenia za rok.
W dniach 14-15.06.2011 PTTK przy POW wraz z Bydgoską Strażą Miejską zorganizowali coroczny biwak „Bezpieczne wakacje” na terenie przystani w Pieczyskach.
Uczestnikami biwaku było 24 wychowanków Bydgoskiego Zespołu Placówek Opiekuńczo- Wychowawczych oraz 7 jungów szkolnego klubu LMiRz przy SP65. Program obejmował liczne konkursy, zawody strzeleckie oraz darta, a firma STENA nie zawiodła z atrakcyjnymi nagrodami. Zajęcia sportowo – rekreacyjne były przeplatane pogadankami z zakresu szeroko rozumianego bezpieczeństwa, realizowane przez Strażnika Miejskiego Zbigniewa Białkowskiego. Komendant Jan Michalski wraz ze strażakami OSP Koronowo przeprowadzili szkolenie przeciwpożarowe połączone z praktycznym pokazem użycia sprzętu przeciwpożarowego. Wielką niespodziankę dla uczestników biwaku przygotował Waldemar Lewicki, który wraz z kolegą przedstawili akrobacje na paralotniach. Na zakończenie pokazu bombardowali cukierkami.
Pogoda dopisała, a sprzyjający wiatr zapewnił uczestnikom niezapomniane przeżycia podczas rejsów jachtami po Zalewie Koronowskim. Dzieci przeżyły swoją pierwszą przygodę z żeglarstwem. Impreza ta miała na celu propagowanie żeglarstwa wśród dzieci i młodzieży, ale też naukę bezpiecznych form wypoczynku nad wodą. Uczestnicy byli bardzo zadowoleni i już pytali z zainteresowaniem o następne tego typu imprezy. Realizacja projektu na lądzie Ireneusz Walkowiak, Rafał Walkowiak, Paulina Witucka, a na wodzie sternicy Mariusz Sulewski, Marek Czerwiński, Tadeusz Szukiel , Tadeusz Wierczewski oraz Piotr Lawer.
Godzin pływania: 174,5 (w tym 134,5 pod żaglami i 40 na silniku)
Idea tego rejsu powstała już ponad rok wcześniej, ale ze względu na problemy z wyczarterowaniem odpowiednio dużego jachtu za odpowiednio przystępną cenę na realizację przyszło trochę poczekać. Na początku było szkolenie: obozy żeglarskie, które WKŻ Pasat organizuje co roku i kursy wiosenne. Ludzie kończący kursy często pojawiali się na naszej przystani w Pieczyskach, niektórzy zapisywali się do Klubu, a młodzież przyjeżdżała na kolejne obozy, by po uzyskaniu patentu pływać pod szyldem Pasatu w rejsach po Zalewie Koronowskim klubowymi jachtami. Tak też trafili do nas uczestnicy tego rejsu. Znalazło się kilku młodych członków i sympatyków Pasatu, którzy zapragnęli posmakować żeglarstwa morskiego i zdobyć pierwsze szlify w dążeniu do uzyskania stopnia sternika jachtowego. Po początkowych problemach kapitan Krzysztof Laskowski, który zgodził się dowodzić rejsem zdołał wyczarterować jacht. Dzięki uprzejmości armatora – Yacht Clubu Morskiego Columbus ze Świecia, któremu składamy serdeczne podziękowania, na przystępnych warunkach udostępniono nam na dwa tygodnie stalowy szkuner sztakslowy „Dar Świecia„. Od jesieni ubiegłego roku zaczęliśmy planować rejs i pełną obsadę. Docelowym portem była stolica Danii – Kopenhaga. Już w styczniu wszystkie miejsca w załodze były zarezerwowane. W rejsie udział biorą:
Kap. j. Krzysztof Laskowski – kapitan
St. j. Mariusz Sulewski – I oficer
J. st. m. Jan Kromski – II oficer
Ż.j. Adrianna Czajkowska
Ż.j. Michał Ciborski „Ciby”
Ż.j. Piotr Gomoła „Gomez”
Ż.j. Marcin Łażewski
Ż.j. Ignacy Marzecki
Ż.j. Michał Mendyk „Czołg”
Wszyscy poza kadrą oficerską pierwszy raz na morzu i wszyscy wyszkoleni na obozach i kursach WKŻ Pasat. Średnia wieku morskich neofitów 17-18 lat. Ostatnie tygodnie przed rejsem, to dla większości gorączkowe przygotowania: jak się wyposażyć, jakie dokumenty trzeba mieć przy sobie, jaką walutę, prowiant, ubezpieczenia i wiele, wiele innych drobiazgów oczywistych dla tych, którzy po morzach pływają od lat, ale nie dla tych, którzy wybierają się w swój pierwszy rejs.
No i nastał pierwszy dzień. Krótko po godzinie 9.00 wszyscy uczestnicy stawili się w porcie w Górkach Zachodnich. Wybrzeże przywitało nas piękną słoneczną pogodą. Bosman sprawnie przekazał nam jacht i rozpoczęło się wielkie pakowanie. Ku wielkiemu zdziwieniu góra bagaży znikła z kei we wnętrzu jachtu i jeszcze pozostało miejsce dla uczestników. Krótkie szkolenie dotyczące zasad bezpieczeństwa, używania pasów bezpieczeństwa, alarmów, i wychodzimy na Zatokę Gdańską. Wiatr nam nie sprzyjał, mało że wiał słabo, to jeszcze w kierunków północnych, co zmusiło nas do halsówki. Na szczęście z czasem wiatr wzmógł się i jacht nieco nabrał prędkości. Około 20.00 osiągnęliśmy pierwszy port – Hel, gdzie postanowiliśmy przenocować i poczekać na zapowiadany północno-wschodni wiatr. Pierwsze wrażenia za nami i choć chwilami przechyły były spore, to chorobie morskiej nikt się nie poddał.
Niedzielny poranek przywitał nas pięknym słońcem i słabym wiatrem. Krótki spacer po Helu, wizyta w fokarium i koło południa czas wyjść w morze. Wiatr rzeczywiście odkręcił na korzystny kierunek i wiał z siłą 2-30 B. Płynęliśmy wzdłuż Półwyspu Helskiego z zawrotną prędkością 3 węzłów, spokojne morze i tylko jeden incydent zmącił sielską atmosferę na pokładzie. Załogant zaznaczający pozycję na mapie poinformował ku zdziwieniu wszystkich na pokładzie, że… znajdujemy się na lądzie. Oczywiście wprawne oko oficera szybko „zepchnęło” jacht z mielizny i poprawiona pozycja znalazła się na mapie. Wieczorem minęliśmy przylądek Rozewie i skierowaliśmy się w stronę Bornholmu.
Cały poniedziałek płynęliśmy dość jednostajnie na zachód stopniowo oddalając się od polskiego wybrzeża. Po minięciu trawersu Wzgórza Rowokół traciliśmy kontakt wzrokowy z krajem. W międzyczasie uczestnicy rejsu stopniowo wgłębiali się w obsługę urządzeń pokładowych, zasady prowadzenia nawigacji i zapisów w dzienniku jachtowym. Stosunkowo spokojne morze ułatwiało łagodną aklimatyzację do morskich warunków. W wolnych chwilach na szerokim pokładzie rufowym zbierał się klub miłośników gry w Rummy, taką odmianę Remika, w której zamiast kart używa się plastikowych klocków. Świetna rozrywka na długie rejsowe godziny.
We wtorkowy poranek ujrzeliśmy zarysy Bornholmu. Po drodze mijał nas żaglowiec Marynarki Wojennej ORP Iskra, nie obyło się bez salutowania banderą. Zdecydowaliśmy, że wchodzimy do Ronne. Dotarcie do stolicy wyspy zajęło nam pół dnia, podczas którego wachty po kolei uczyły się obsługi szczotki do szorowania pokładu i kokpitu. Zdziwiliśmy się że ten jacht może wyglądać o wiele lepiej niż na początku rejsu przy użyciu zwykłej szczotki i odrobiny detergentu. Popołudniem zacumowaliśmy w porcie jachtowym w Ronne. Udaliśmy się na pobliską plażę. To nie może być Bałtyk! – tak większość uczestników rejsu zareagowała na krystalicznie czystą wodę, która oprócz tego że czysta okazała się niestety być niewiarygodnie zimna. Później wycieczka po urokliwym kilkunastotysięcznym miasteczku, spokojne uliczki z ciekawą architekturą, małe sklepiki i kafejki, galerie sztuki. Dla większości uczestników był to pierwszy kontakt z Danią i Bornholmem w szczególności. Niestety wieczorna prognoza pogody pogorszyła nasze nastroje: zapowiadała aktywny front i silne zachodnie wiatry przez kolejne dni. Gdyby się sprawdziła mogłoby to poważnie zagrozić terminowemu dotarciu do Kopenhagi.
Poranek przywitał nas przelotnym deszczem i zachodnim wiatrem o sile 5-6 0B. Krótka narada załogi i decyzja: próbujemy. W południe wyszliśmy z portu na rozkołysane wody zachodniego Bałtyku. Oczywiście halsówka, przechyły i coraz większy rozkołys. To był test, mający pokazać kto już się zaaklimatyzował i nie straszne mu trudniejsze warunki. Załoga zdała ten test. Poza pojedynczymi przypadkami składania hołdów dla Neptuna przez jednego z załogantów, który mimo tego mógł normalnie funkcjonować. Nikt nie zapadł na cięższe odmiany choroby morskiej. Ignacemu i Marcinowi tak spodobało się huśtanie, że ubrani na sztormowo zajęli miejsca obserwacyjne na koszu dziobowym, gdzie byli systematycznie podmywani przez falę. Prawdziwej odporności wymagała praca w kambuzie, ale tam już nie wszyscy chętnie się pchali, a niektórzy przebywając tam przez chwilę przybierali dziwnie nienaturalne barwy. Tutaj poza II oficerem – Jankiem znakomicie sprawdzili się Marcin, „Ciby” i „Czołg” . Po drodze trzeba było przeciąć rutę, na której niczym na Trasie Marszłkowskiej sunęły jeden za drugim kontenerowce, masowce i tankowce. W obie strony. Przydał się jachtowy radar, a przede wszystkim wzmożona obserwacja wachty nawigacyjnej.
Około 2.00 w czwartek postanowiliśmy zawinąć na chwilę do Ystad. Zrobiliśmy sobie nocną wycieczkę po tym portowym miasteczku (no może poza Ignacym, który z własnego wyboru pełnił wachtę portową we własnej koi i niespecjalnie miał ochotę się z nią rozstać). Wyszliśmy o 6.00 rano, ciężko było wstać, a westowa szóstka jeszcze nie przestała wiać, więc czekał nas kolejny dzień halsówki w kierunku Kanału Falsterbo. Cała załoga przyzwyczaiła się już do rozkołysu i przechyłów, a wiatr stopniowo odkręcał dając możliwość płynięcia wzdłuż szwedzkiego wybrzeża. Nudę zabijano pracami na pokładzie. Praktycznie każdy miał swój wkład w to, że kolejne powierzchnie antypoślizgowe odzyskiwały oryginalny kolor. Szczególne zasługi oddała tu wachta druga, czyli „Gomez” i „Czołg”. Z kolei Ignacy zabrał się za „glansowanie mosiądzów”, dzięki czemu mosiężne knagi zaczęły wyglądać prawie jak nówki. Popołudniem dopłynęliśmy w okolice Trelleborga, gdzie trzeba było zachować ostrożność z uwagi na duży ruch promów. W końcu ujrzeliśmy wejście do Kanału Falsterbo. Żagle w dół i korzystając z „dieselgrota” pokonujemy kanał. Po przepłynięciu zwodzonego mostu zacumowaliśmy w pobliskiej marinie i poszliśmy na krótki spacer po okolicy.
Po drodze napotkaliśmy niezliczone roje małych muszek. Do historii lingwistyki stosowanej przejdzie przypadek „Gomeza”, który w trzech znanych sobie językach próbował dowiedzieć się od tubylców jak trafić na pocztę. Problem polegał na tym że używał trzech języków jednocześnie, a w dodatku jakby na złość żaden z tych języków nie był językiem szwedzkim. Po powrocie na jacht mieliśmy okazję podziwiać niecodzienne widowisko: o zachodzie słońca wzdłuż widocznego z mariny olbrzymiego mostu łączącego szwedzkie Malmo z duńską Kopenhagą rozbłysły efektowne fajerwerki. Od miejscowych dowiedzieliśmy się że to z okazji 10-lecia funkcjonowania tego arcydzieła sztuki inżynierskiej.
W piątkowy poranek przy dość silnym południowym wietrze na samym grocie wyruszyliśmy do Kopenhagi. Po drodze mijaliśmy olbrzymią farmę wiatrową na środku Oresundu, potem wzdłuż mostu, którego ogrom mogliśmy podziwiać dopiero z bliska sunęliśmy baksztagiem ku duńskiej stolicy. Nawigowanie w tym rejonie wymaga sporej koncentracji, pławy torowe, znaki kardynalne, stawy, spory ruch statków – to musiało robić wrażenie na tych , którzy pierwszy raz widzą coś takiego. No i niezapomniane wrażenia – samoloty podchodzące do lądowania na Kopenhaskim lotnisku Kastrup w odstępach dokładnie jednominutowych. Wydawało nam się że zahaczą o nasze maszty, ale oczywiście było to tylko wrażenie. Zwiedzanie Kopenhagi zaczęliśmy od opłynięcia kanałów portowych. Z wody to hanzeatyckie miasto wygląda naprawdę okazale. Popołudniem zacumowaliśmy w marinie Langelinie położonej w pobliżu słynnej kopenhaskiej Syrenki. Niestety nie dane było nam zobaczyć syrenki na żywo, gdyż została przewieziona na światową wystawę Expo, a w miejscu oryginału stał telebim pokazujący na żywo Syrenkę w … Chinach. Wieczorem na kończącego akurat w ten dzień okrągłe osiemnaście lat „Czołga” czekała niespodzianka: stylowy tort urodzinowy z osiemnastoma „świeczkami” autorstwa Ady i Marcina. Urodzinowa impreza na niewielkim jachcie może nie przypominała wieczoru w klubie, ale też było nieźle. W sumie to szkoda że nie mogliśmy przesiąść się choć na chwilę na stojący nieopodal m/y Octopus – szósty pod względem wielkości jacht motorowy świata – taki pływający prywatny hotel wielkości niedużego promu, no ale cóż solenizant nie rozdał nam wejściówek.
Sobota, to dzień zwiedzania miasta i robienia zakupów. No tak w tym żeglarstwie to jednak najbardziej bolą nogi, a upał coraz mocniej dawał się we znaki, ale widok z wieży kościelnej po pokonaniu ponad 400 schodów – bezcenny – Kopenhaga w całej okazałości u naszych stóp. Wieczorem wizyta na Nyhavn, gdzie po całodziennym upale orzeźwiły nas chłodzące napoje zakupione w Havnekiosken. I ten niepowtarzalny klimat, te tłumy ludzi z różnych stron świata, mówiących różnymi językami.
Niedzielne przedpołudnie, to zajęcia w podgrupach – bieganie po centrum, zmiana warty przed Pałacem Królewskim (nieco mniej okazała niż w Londynie) i męczący upał. Po obiedzie wychodzimy w morze. Cel – powrót do Kanału Falsterbo. Dopiero po wypłynięciu z miasta temperatura robi się znośna, ale ze względu na słaby wiatr jeszcze długo podpieramy się silnikiem. Wieczorem Polskie radio podało oczekiwane z ciekawością wyniki drugiej tury wyborów prezydenckich. Do kanału dopłynęliśmy około 22.30. Niestety było to pół godziny po ostatnim planowym otwarciu mostu nad kanałem, co zmusiło nas do przeczekania nocy w porcie.
W poniedziałkowy poranek wyruszyliśmy wzdłuż szwedzkiego wybrzeża w kierunku Bornholmu. Piękna słoneczna pogoda i ciepły południowo-zachodni wiatr o sile 3-40B powodowały iście plażową żeglugę. Co niektórzy nieźle się spiekli. Pod wieczór jednak niebo zaczęło się chmurzyć. Gdy po raz drugi przechodziliśmy „Trasę Marszałkowską” dla statków już każdy wiedział jak ocenić niebezpieczeństwo zderzenia na wodzie. Przed nami wysokie klify Bornholmu i wznoszące się nad nimi ruiny zamku Hammershus, za nami gęstniejące chmury i doganiający nas słaby deszcz. Płyniemy w kierunku stojącej na skalnym przylądku latarni Hammerodde. Po północy mijamy przylądek i kierujemy się do portu w miasteczku Allinge.
Wtorkowy poranek przywitał nas chłodem i silnym zachodnim wiatrem. Spacer po Allinge i niespodzianka – północne wybrzeże Bornholmu jest zupełnie inne niż to znane z Ronne. Skały i wydrążone w nich niewielkie zatłoczone porciki. Korzystając z miejscowych marketów uzupełniamy braki w jachtowej spiżarni i pełną prędkością dochodzącą do 7 węzłów płyniemy w kierunku Christianso. Postanowiliśmy opłynąć wyspę – twierdzę , jednak bez zawijania do portu. Wrażenie jest niesamowite: skaliste brzegi dwóch małych wysepek połączonych kładką wzmocnione są murami obronnymi, na których rozstawione są dziesiątki dział. Ci Szwedzi to faktycznie łatwo nie mieli jak próbowali zdobywać wyspę. Nad całością góruje wieża dawnej twierdzy przerobiona na latarnię morską. Wewnątrz portu tak ciasno, że nawet gdybyśmy chcieli, to nie było gdzie zaparkować naszego ponad trzynastometrowego „pancernika”. Skierowaliśmy się na południe w kierunku Svaneke. Wiatr chwilami jeszcze przybierał na sile, co powodowało że płynąc półwiatrem rozpędziliśmy się do 8 węzłów. Dotarcie do Svaneke zajęło nam około 1,5 godziny. Port był podobnie zatłoczony jak na Christianso, więc sporo czasu zajęło nam znalezienie bezpiecznego sposobu zacumowania.
Svaneke to miejscowość typowo turystyczna, na uliczkach spotkać można sporo naszych rodaków. Oczywiście wybraliśmy się na spacer po urokliwym miasteczku: wystawy, artystyczna huta szkła, czy wytwórnia cukierków, gdzie można obejrzeć od początku do końca cały proces produkcji, czy ciekawy ewangelicki kościół, to tylko niektóre z odwiedzonych przez nas miejsc. Nie sposób było odmówić sobie przyjemności skosztowania wędzonych ryb w jednej z najbardziej znanych wędzarni na całym Bornholmie. Wieczór spędziliśmy oglądając telewizję w portowej świetlicy, do której każdy płacący za postój jachtu ma prawo wstępu. Z resztą Svaneke odwiedzałem zawsze z przyjemnością gdy byłem w rejonie Bornholmu, a miejscowy Bosman, który zawsze jest przyjaźnie nastawiony naszą kolejną (choć pierwszy raz tak dużym jachtem) wizytę w Svaneke uhonorował zwolnieniem nas z opłaty za postój.
Środowe przedpołudnie spędziliśmy chodząc po Svaneke, a po obiedzie wypłynęliśmy ku brzegom ojczystym – kierunek Łeba. Pod wieczór zachodni wiatr zaczął tężeć i wiało 6 0B. Na otwartym morzu objawiało się to sporym rozkołysem i latającymi po wnętrzu jachtu ruchomymi elementami wyposażenia. Ale tym razem załoga była już uodporniona na morskie bujanie. W nocy musieliśmy uważać na słynne akweny nawigacyjne nr 6 i 6a, na których odbywały się manewry wojskowe.
Gdy wstał świt płynęliśmy już wzdłuż polskiego wybrzeża systematycznie się do niego zbliżając. Wreszcie byliśmy w zasięgu polskiej telefonii. Około południa zacumowaliśmy w największej chyba marinie jachtowej wzdłuż polskiego wybrzeża w Łebie. Miasto przywitało nas upalną pogodą. Korzystając z okazji odwiedziliśmy świetnie wyposażony sklep żeglarski, po czym udaliśmy się na dłuższy spacer do centrum. Szkoda, że piękna marina powstała tak daleko od centrum miasta. Wieczór spędziliśmy na słuchaniu szant w portowej tawernie i dyskusjach o kończącym się rejsie.
W piątkowy poranek udaliśmy się w ostatni etap rejsu – do Górek Zachodnich. Wiatr był słaby, więc jacht leniwie pokonywał kolejne mile po gładkiej tafli morza. Najdłużej trwało tradycyjnie minięcie Rozewia, do którego dotarliśmy pod wieczór. Wiatr mało jeszcze osłabł, i w dodatku zaczął kręcić. Przez czterogodzinną wachtę upłynęliśmy całe 2 mile. Nad ranem wobec braku widocznych oznak poprawy warunków wietrznych przeszliśmy na napęd mechaniczny, z pomocą którego przed południem dotarliśmy do macierzystego portu. Pozostało tylko sklarować jacht (bosman był pod wrażeniem), uzupełnić formalności (dziennik jachtowy, opinie – rzecz jasna pozytywne, wpisy do książeczek) i wyokrętować się. Wszyscy uczestnicy rejsu twierdzili i twierdzą nadal, że gdyby tak ktoś przyszedł i zapytał: stary, czy masz czas, to oczywiście płyną w kolejny rejs.
